چه می شد اگر کسی را داشتیم...

چه قدر محرومیت است برای ما که برای فهم یک مسأله چهل روز درس را طول می دهیم؟!

آن آقا شانزده روز مباحثه ی درس خارج از ایام تحصیلی را که با محاسبه ی تعطیلی ها یک ماه می شد، برای یک مسأله طول دادند، و آخرش با احتیاط از مسأله خارج شدند و نتوانستند حکم واقعی آن را به دست آورند و فتوا بدهند!

چه می شد اگر کسی را داشتیم که عالم به حقایق و شریعت بود و فیض حضور اورا نیز داشتیم تادر زمان کم، احکام را به ما تعلیم می کرد، و نمی گفت: «نمی دانم» و یا این که: «آیا چنین است و یا نیست، و احتیاط کنید!» و به جای این همه سرگردانی و حیرت و صرف وقت در تحصیل و تعلیم، به عمل می پرداختیم.

کاری کردیم که خود را از منابع فیض و رحمت وچشمه های نور و حکمت محروم ساختیم و از روز اول تا به حال عترت را کنار گذاشتیم و نخواستیم از آن ها پیروی کنیم و در راه آن ها باشیم!

دعای فرج دوای درد ماست

دعای تعجیل فرج دوای دردهای ما است، در روایت است که: در آخر الزمان همه هلاک می شوند « إلّا من دعا بالفرج» مگر کسانی که برای {تعجیل} فرج دعا کنند ...    -بحارالانوار ،ج52 ص133 و 148

ائمه ما-علیه السلام- با این بیان خیلی به اهل ایمان و شیعیان عنایت کرده اند تا خود را بشناسند. علامت گذاری برای آن ها است، یعنی اگر برای فرج دعا می کنید، علامت آن است که هنوز ایمانتان پا بر جاست.

دستور های عجیب و غریب دیگر هم داده اند، زیرا در آخر الزمان گرفتاری اهل ایمان خیلی سخت می شود به حدی که در روایت آمده است: «بَعْدَ مَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً»   بعد از آن که زمین از جور و ستم پر می شود.... -بحارالانوار ج3، ص80

و شاید در روایت وارد شده باشد که: «ینْکرُهُ أکثَرُ مَنْ قالَ بإِمامَتِهِ» بیشتر کسانی که اعتقاد به امامت آن حضرت دارند، او را انکار می کنند...  بحارالانوار، ج51، ص 30

یعنی بیشتر مردم از اعتقاد و ایمان به امامت بر می گردند.

هم چنین فرموده اند که در آخر الزمان این دعای فرج را که دعای تثبیت در دین است بخوانید:

«یا اَللَّهُ یا رَحْمنُ یا رَحِیمُ یا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلی دِینِکَ» ای خدا، ای رحمت گستر، ای مهربان، ای زیر و رو کننده ی دل ها مرا بر دینت ثابت و استوار گردان.

یعنی آن مرتبه ای از ایمان را که به من منت نهادی، حفظ کن، نه این که مسلمان باشد و به همان باقی باشد، چون این معنا تثبیت در دین نیست.

این توسلات، عزاداری ها، سوگواری ها و زیارت قبور اهل بیت-علیه السلام- علامت آن است که اهل ایمان به آنها اتصال والصاق دارند و هنوز از آن ها منحرف نشده اند؛ لذا کفار و دست نشانده های آن ها دستورداشتند که بین مسلمانان و قرآن- تا چه برسد یه مساجد و تکایا و مجالس عزا و روضه خوانی - جدایی بیندازند، زیرا همه ی این ها ضد خواسته های سلاطین جور بود، لذت فرمان هدم قبور با تعطیلی مجالس روضه خوانی را دادند.

هر چند از فیض حضور غایبیم، ولی...

هر چند حضرت حجت-عجل الله تعالی فرجه الشریف- از ما غایب و ما از فیض حضور آن حضرت محرومیم، ولی اعمال مطابق یا مخالف دفتر و راه رسم آن حضرت را می دانیم و این که آیا آن بزرگوار را با اعمال و رفتار خود خشنود، و سلامی هر چند ضعیف خدمتش می فرستیم، و یا آن حضرت را با اعمال ناپسند، ناراضی و ناراحت می کنیم.

با این که در مال آن حضرت«سهم امام-علیه السلام-» تصرف می کنیم، دیده و شنیده نشده که حضرت در تصرف ما ترتیب اثر داده و در حیف و میل آن به کسی اعتراض نموده باشند، گویا مال آن حضرت را مال او نمی دانیم و گویا آن حضرت این مال را مال خود نمی داند که به ما اعتراض نمی کند!

ایام شعبان رسید و نزدیک شدیم به نیمه ی شعبان...

15 شعبان را جشن می گیریم که ای آقا ما بی عرضه بودیم و نتوانستیم کاری کنیم تا شما ظهور کنید..

15 شعبان بزن به کوپ و پارتی های یواشکی و علنی نیست..

خواهش می کنم بیایید دل فارس الحجاز را نشکنیم..

علایم ظلم و ستم جور شده.. اما علایم یاران کجاست؟

منبع: در محضر حضرت آیت ا...العظمی بهجت محمد حسین رخشاد